eerste keer aan de zee

Gisteren zijn we met onze Martha naar de zee geweest. Het was de eerste keer dat ze de zee zag. Het eerste moment dat we op het strand kwamen was ze overdonderd door alle geluiden en indrukken. We hadden speciaal een kalm stuk strand uitgezocht waar honden toegelaten zijn. Maar toen we daar aankwamen was er juist een jeugdbeweging een competitie vliegeren aan het houden, wat voor veel lawaai zorgde. Maar toen we dicht bij de zee zelf liepen, was het veel rustiger en kon Martha eens goed doorlopen. De eerste stapjes in de zee waren heel voorzichtig, en de eerste golven vond ze beetje beangstigend, maar na een vijftal minuten had ze alle drempels overwonnen en croste ze over het strand. En natuurlijk was het fototoeste ook mee!

Het plezier straalt er gewoon van af. Ze bleef wel aan de lange lijn, durfden haar niet los te laten, wie weet waar ze dan uitgekomen was.

Martha is duidelijk verzot op krabsalade, op het strand wou ze telkens de aangespoelde krabbetjes opeten.

Na een uurtje werd ze al moe en was ze een knuffelhondje aan het worden.

Op de dijk kwamen we een mevrouw tegen die ook een epagneul meehad. Iets wat je ook niet alle dagen tegenkomt. Natuurlijk moesten de twee hondjes samen op de foto.

En een ijsje om de dag af te sluiten. Ik heb de bovenste helft opgegeten, Martha de onderste.

Portugal

Zoals de meesten onder jullie wel weten, zijn wij twee weken op reis geweest naar Portugal, meer bepaald naar de Algarve. Het waren twee weekjes puur relaxen, maar toch hebben we geen veertien dagen op ons leeg gat gezeten (en wat dan nog als we dat wel hadden gedaan?).

Het hotel waar we zaten lag op enkele kilometers van Albufeira, een toeristisch stadje dat heel erg in is bij de Engelsen. Vanuit ons hotel reed er enkele keren per dag een bus van en naar Albufeira, gratis en voor niks. Dus zijn we eens een halve dag richting stadje gegaan. Eenmaal weg van de boulevards langs het strand kon je hele mooie straatjes vinden.

En in die kleine straatjes kon je ook de bekende Azulejos vinden. Dat zijn beschilderde tegeltjes die vaak een religieuze prent vormen.

We trokken ook op jeepsafari, het achterland in. Veel stof, veel hotsen en botsen maar vooral veel leute.


En na een hele rompslomp bij onze hostess trokken we er nog een dag op uit met de huurauto. Langs de kust naar enkele prachtige stranden in Lagos.

Op deze dag reden we ook naar het meest zuidelijke puntje van Europa, de Cabo San Vicente. Van daaruit is het maar een paar duizend kilometer naar Amerika.

Ons hotel was gelegen aan het strand van Falesia, dat bekend staat voor zijn mooie rotsen. Even 93 treden naar beneden en dan kon je pootje baden in de Atlantische Oceaan, die toch maar frisjes aanvoelde als je de Caraïbische wateren gewend bent.

En nu een selectie maken van de vele foto's om ze dan af te laten drukken en te scrappen met de nieuwe schetsen van creanijn!