Zondag waren het de Knallende Kars-dagen (aka KK-days, of zoals een Hollandse dame voor ons in de rij het noemde: de kale koppen-dag)
Bianca vroeg of ik zin had om mee te gaan en drie keer raden wat mijn antwoord was. natuurlijk wilde ik wel eens een kijkje nemen op een opendeurdag van zo'n groot hobbybedrijf.
Nadat we twee uur en half gereden hadden, zochten we een plaatsje. Het nadeel van een opendeurdag in een fabriek, weinig parkeerplaats.
Bij het binnenkomen bekeken we eerst alle nieuwigheden en daarna moesten we kiezen, of eerst winkelen of eerst de demo's bekijken. We besloten eerst naar de demo's te kijken, wie weet werd er nog een en ander toegevoegd aan onze winkellijst.
Bianca in actie op de pergamano - make&take.
Bianca vroeg of ik zin had om mee te gaan en drie keer raden wat mijn antwoord was. natuurlijk wilde ik wel eens een kijkje nemen op een opendeurdag van zo'n groot hobbybedrijf.
Nadat we twee uur en half gereden hadden, zochten we een plaatsje. Het nadeel van een opendeurdag in een fabriek, weinig parkeerplaats.
Bij het binnenkomen bekeken we eerst alle nieuwigheden en daarna moesten we kiezen, of eerst winkelen of eerst de demo's bekijken. We besloten eerst naar de demo's te kijken, wie weet werd er nog een en ander toegevoegd aan onze winkellijst.
Op deze opendeurdagen waren er demonstraties en ook make&take's. Dat zijn eigenlijk kleine workshops. Per workshop was maar 1 persoon per winkel toegelaten, dus moesten we de taken verdelen. Ik deed de make&take van stempelen met de ukkie-stempels (zoals de foto hierboven), werken met Ranger-producten, wat ik nog nooit gedaan had, armband maken met antraciet parels, tag-boekje maken met papier van Making Memories (niet zeker van het merk). Bianca deed de make&take van de cuttlegbug en pergamano en de kaarten van sterrenkindjes.
Er werd ook gedemonstreerd en dan wel door twee van mijn grote scrapidolen. Birgit Koopsen en Corinne Delis. Er werd ook gedemonstreerd door Tim Holz van Ranger. Een naam die bij veel mensen in hobbyland heel bekend in de oren zal klinken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik de naam wel kende en een vaag idee had van wie hij was en wat hij deed, maar verder ging het ook niet. Toen ik vroeg aan Birgit om een foto van ons samen te nemen (oja, heb me even als een fan die haar idool ontmoet gedragen), besloot de fotografe in spe om maar vandeneerste keer ook Tim erbij te vragen. Op de foto dus met een BN en een BA. Nu zelf nog een BV worden ;-).
Op de terugweg besloten we nog eens langs te gaan bij de scrapbookwinkel in Heesch, Bianca wou na al onze enthousiaste verhalen die beruchte winkel wel eens in het echt zien. Door omleidingen (man man, ligt heel Nederland soms open op dit moment) moesten we een andere route nemen. Dolle pret, tot de weg opeens recht het kanaal inliep. Aan de andere kant zagen we een veerpondje afkomen. Bianca is geen voorstander van water, en ik was ook niet helemaal op mijn gemak, aangezien ik nog nooit een veerpond heb genomen en ook nog eens in een voor mij vreemde auto reed. Maar ik slaagde er in op de boot op te rijden en niet het water in. Nog enkele foto's van op het veerpond.
Ik vond het een dolle dag en volgende keer sta ik zeker weer present om mee te gaan. Tijdens onze winkelronde heb ik natuurlijk de kans gegrepen om persoonlijk een paar spulletjes aan te schaffen (via de winkel natuurlijk).