dinsdag 8 april 2008

een beetje stil

Zoals ik op zoveel andere blogs ook te lezen krijg, is het ook hier een beetje lang stil gebleven. Ik zag daarnet tot mijn eigen verbazing dat mijn laatste post alweer een maand geleden is. Auwtsj.

Voor tien dagen van die maand heb ik wel een heel mooi excuus, ik vertoefde aan de andere kant van de wereld. Dus hier komt eventjes een kort verslag van onze reis naar Mexico.

Het begon allemaal heel 'positief'. Op weg naar de luchthaven (nee mams, geen vlieghaven zoals je tot in den treure blijft herhalen) een zwaar accident, dan in de luchthaven direct een uur vertraging aan ons been. Hmm, ik heb al betere starts gekend.

We hadden het super geluk met de brokkelvlieger van de blauwe reismaker (ik noem geen namen, maar je weet vast wel wie ik bedoel) te reizen. Nadat we ons op het eerste rijtje van het vliegtuig hadden geïnstalleerd kregen we op het scherm te zien: vluchtduur naar Jamaica (tussenstop) 11uur en 45 minuten??? Gingen we eerst nog even over en weer naar NewYork of zo???


Uiteindelijk kwamen we meer dan 4 uur te laat en na een hele pijnlijke landing voor mijn oren moe en dolgedraaid aan in Mexico. We waren toen exact 24 uur wakker, en stonden te dommelen bij de bagageband. Gelukkig kenden we het hotel waar we heen gingen en volgden we direct de roep van onze hongerige maag (nee, een mens zal heus niet verdikken van vliegtuigfood).


Maar na al dat gekrabbel kon onze vakantie dan toch van start gaan. En wat stond er op het programma: zonnen, draaien (om ook de andere kant te laten zonnen), cocktailtje drinken, vriendjes spotten (nee, geen tweebenige, maar vierpotige zoals dit mooie exemplaar) en alle mede-zwembad-zon-aanbidders van troetelnaampjes voorzien. We kunnen het niet laten, iedereen krijgt van ons altijd een bijnaam op vakantie. Deze keer werd het spektakel verzorgd door de duitsers, Luxemburg en Don Corleone. De duitsers waren een groep van vier jonge het-bekijken-waard-ige mannen met een extreem goed verzorgd lichaam (een fotomodel zou er jaloers op zijn). Zij verkeerden in het ietwat vreemde gezelschap van een oudere, bierlievende en minder verzorgde man. Kan het verbazen dat ik hen voor een popgroep hou die samen met hun manager een mooi kleurtje kwamen opdoen? Nah, het zou toch kunnen hé. Wie weet, morgen zie ik op de Joepie hun totjes blinken...

Luxemburg was een ouder koppel waarvan de man vasthield aan zijn lange broek, bruine wollen sokken en een geruit hemd (in alle kleurcombinaties die in de winkel voorhanden waren).Zij droeg een roos gehaakt truitje over haar badpak. Nuja, het waren wel vriendelijke mensen, maar ze waren gewoon een beetje komiek om te zien in die omgeving.

En dan hadden we nog Don Corleone en zijn gevolg. Dat waren zes Franse koppels. De oudste van de groep had wit haar en een hele rauwe stem. als je hem hoorde babbelen, zou je zowiezo denken aan een maffiabaas, vandaar die naam Don Corleone.

En dan het leukste deel van de reis: mijn verjaardag. Jaja mensen, vanaf dat moment ben ik officieel oud geworden. 25 maar liefst, wil dat nu zeggen dat ik normaal moet beginnen doen? Hmmm...................

De dag begpn in ieder geval al goed. Mams had een ontbijt op bed besteld bij de roomservice, maar wat ze niet wist, was dat het hotel aan de jarigen ook een hotel aanbood, waardoor we een mega ontbijt kregen. We konden zowaar het hele hotel bijna voederen met wat we kregen. Maar lekker was het wel.

Daarna een plonsje in mijn mega bubbelbad, op het terras. Lekker veel schuim en warm water, terwijl je op de achtergrond de geluiden van het resort hoort en boven je alle sterren zie flonkeren. Jaja, een aanrader.

Als afsluit gingen we gaan eten in het Italiaanse à la carte-restaurant. Lekker gesmuld, weer veel te veel zoals gewoonlijk, en op de koop toe een mexicaanse serenade en een dessert met een kaarsje op. Het kaarsje stond wel eerst op het verkeerde dessert, maar dat werd vlug veranderd. Het was wel grappig om te zien.



Ziezo, dat was het verslagje. De terugreis was veel korter (maar 9 uur), we zaten in de meest sjieke zetels van heel de vlieger (denk first class, beentjes strekken zonder zetel voor je te raken,...) en in de taxfree efkes geprofiteerd van de lage dollarkoers.

Scrappen is er nog niet van gekomen sinds ik terug ben. Ik heb niet echt veel inspiratie maar die zal er wel komen, net zoals de zon. Amai wat is het hier koud. Daar was het zo'n lekkere 30°.

7 opmerkingen:

Tania zei

Nog een late fijne verjaardag! Jullie hebben er goed van genoten lees ik. Gelijk heb je!

Creanijn zei

Leuk om weer wat van je te horen!
En zo te zien inderdaad een leuke reis. En dat fotomodel, (toch die met de vier poten...) die zou ik ook wel achterna gezeten hebben.
En ook nog een gelukkige verjaardag!
Hopelijk kunnen we snel weer van je layouts genieten!!!
Groetjes,
Vicky
(BTW, toon je nog een keer de foto's van bij de crop van Martine, mag ook prive hoor!)

karin zei

lijkt me een fantastische reis geweest te zijn, was je er al geweest ? (aangezien je het hotel kende)
nog een late fijne verjaardag !!!
hopelijk zien we snel de andere foto's op prachtige LO's !

virginie zei

ook een gelukkige verjaardag van mij, gelukzak wat een reis, ben jaloers ah mijn koninkrijk voor een beetje zon hier in Belgie!!!

pruts zei

tof verslag !!!!
hihi, toffe foto van jou in bad !!!

Caroline van Scrap2be zei

Superverhaal! Was dat zwaar accident met jullie auto of zat je door een accident in de file? Gelukkig dat de reis wel super was! Leuk met die bijnamen, onthoud ze maar!

ScrapMartine zei

Amai, dat was zo te lezen een heel toffe reis. Dat adresje mag je zeker eens doorgeven.
Ook van mij nog een late happy birthday!